اندک تحفه ای برای عروسِ خاورمیانه – خبرگزاری دکتر نانو | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار اجتماعی دکتر نانو پویش ایران همدل روایت عاشقان مهدی موعود (عج) است آنها که مشتاق حکومت مولایشان هستند

انگشتر که آمد با خودش داستانی شنیدنی داشت. داستان عاشقانه ای که ختم به عاقبت بخیری می شود.

دختر جوان نگاهی به انگشتر کرد و گفت: مادرم انگشتری داشت که زمان های خاصی حلقه می شد دور انگشت دومش. بچه که بودیم هربار لمسش می کردیم و می خواستیم چند دقیقه ای برای ما باشد می گفت: «این انگشتر خیلی برام عزیزه! اگه گم بشه چی؟»

آن وقت ها فکر می کردم چون درشت است و شبیه گل عزیز است. اما بعدها فهمیدم هدیه باباست موقع عقد. بماند که انگشتر الماس نشان را باید بیشتر مواظبت کرد و قاعدتاً نباید دست بچه داد.

وقتی این را فهمیدیم دیگر بزرگ شده بودیم و سودای داشتنش از سرمان افتاده بود. برعکس بودنش توی دست مامان یک حلقه قلب قلبی دور سرمان می ساخت.مخصوصاً وقتی می دیدیم مادر هنوز هم گاهی روی نگین های انگشتر متوقف می شود و لبخندی نامحسوس گوشه لبش می نشیند.

وقتی بازهم بزرگ تر شدم یعنی آن قدری که بتوانم تنها بروم کربلا اتفاق غیر منتظره ای افتاد! مامان و بابا هردو انگشتر الماس را کادوپیچ کردند و هدیه کربلایی شدنم را دادند. نمی دانم چرا!
توی همه این سال ها تا الان که سی پنج ساله شدم حسابی ازش مواظبت کردم. جدای ارزش مادی اش که همه روی آن حساس اند هدیه ای که خودش هدیه بوده ارزشی دو چندان دارد. برایم مهم بود سرنوشتش را طوری رقم بزنم که خاطره اش حالا حالاها بماند. این حس در این یک سال بعد از فوت بابا خیلی پررنگ تر شد. دوست داشتم هرگز گم نشود. کاری کنم که روح بابا را هم نوازش بدهد.
خودش قسمت خودش را پیدا کرد. یک روز نشان عروسِ خانه پدرم بود و حالا اندک تحفه ای برای عروسِ خاورمیانه…