روایت سمیرا حسن پور  از پشت صحنه سریال اسکار

آفتاب نیوز :

سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و ریالیتی شوی شب های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته اید. از تجربه این سریال ها بگویید. چه تفاوت هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی های کمتری هست و دستمان برای طرح مسایل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم ریالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخورد ها فکر می کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده های بیشتری داشت. رسانه ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می کند که در تیاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟

من از اول هم عاشق پرده نقره ای سینما بودم.

علی رغم این که کارتان را با تیاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تیاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تیاتر خواندم. برای نمایش مصایب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تیاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه ای بود؟

من اصولا در این برنامه ها شرکت نمی کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه هایش در شبکه های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آن ها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت 6 عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می دهد. یعنی زمان بندی طوری نیست که از 5 صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسیله سر کار های دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می کنند خیلی زیاد است و ساعت های آفیش ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی زند و فضای بسیار آرامی وجود دارد. خودش هم انسان محترمی است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه اش برای من خوشایند بود که می توانم با این قاب ها در تصویر بمانم. نمی توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه ها انگار نقاشی می شد. فضای کار در دهه های سی و چهل می گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان های حیاط گرفته تا دیوار ها و غذایی که می خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می توانم زندگی هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی شود.

از امکان تجربه زندگی های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می خواهم نقشی را بازی کنم سعی می کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می کنم.

بله. تا جایی که می توانم این کار را می کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستار ها ایستادم و از آن ها یک چیز هایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می کردم و بیرون می رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم؛ و این ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد 6 کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار 6 کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم 13 کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می گفت یک این شخصیت نحیف تر و لاغرتر از تو است. مسیله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می خواستم از کنار هم قرار دادن آن ها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تاثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، نقش را به من می دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی کند. من سر کار های دیگر هستم و او هم می تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می خورد و من می توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می کند. خودش همیشه می گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می گویم، نمی خواهم از خودم تعریف کنم. می گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود؛ که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه ای کار می کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است، ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی شبیه خودم است.