برنز چه چیزی را کتمان می کند؟
ویلیام برنز، رییس سازمان سیا در مقاله ای با عنوان «توان جاسوسی و توان حکومتی» که در مجله فارین افرز منتشر شد، ادعای قابل تاملی را مطرح ساخته است:«آمریکا به تنهایی مسیول حل هیچ یک از مشکلات آزاردهنده خاورمیانه نیست اما هیچ کدام این مشکلات را نمی توان بدون رهبری فعال آمریکا مدیریت کرد، چه رسد به حل آنها.»
به گزارش دکتر نانو، جام جم در سرمقاله امروز خود با این مقدمه نوشت: درخصوص ادعای برنز، دو نکته اساسی وجود دارد که اساسا نمی توان به سادگی از کنار آنها گذشت:
نخست این که واشنگتن حتی به صورت بالقوه نیز نمی تواند تمام یا بخشی از راه حل معضلات منطقه غرب آسیا باشد، زیرا مولد و مصدر اصلی بحران های جاری در این حوزه ژیو استراتژیک محسوب می شود. به عبارت بهتر، وجه اشتراک دکترین روسای جمهورآمریکا درحوزه سیاست خارجی وروابط بین الملل،خلق بحران های مزمن وخودساخته است. دموکرات ها و جمهوریخواهان اساسا بحران زیست بوده وایجاد ثبات وصلح درغرب آسیا وبرخی نقاط دیگرمانند آسیای مرکزی، آمریکای لاتین و شرق آسیا را خط قرمز راهبردی و تاکتیکی خود تلقی می کنند.تاسیس داعش و دیگر گروهک های تروریستی توسط دستگاه های اطلاعاتی و نظامی آمریکا نیز نشات گرفته از همین بحران زیست بودن واشنگتن است. در چنین شرایطی باید بخشی از جمله برنز را درست دانست؛ این که آمریکا به تنهایی مسیول حل هیچ یک از مشکلات آزاردهنده منطقه غرب آسیا نیست ! با این حال برنز اشاره ای به مصدر این بحران ها ـــ که خود کاخ سفید است ـــ نکرده است!
نکته دوم، به ارایه راه حل معضلات جاری از سوی رییس سازمان سیا معطوف می شود. برنز می گوید، برای حل این بحران ها و حتی مدیریت شان، باید تن به رهبری فعال آمریکا داد. صورت بندی ادعای برنز چندان دشوار به نظر نمی رسد: این که آمریکا بحران ها را خلق می کند، در قبال حل آنها مسیولیتی به عهده نمی گیرد و درنهایت، صرفا در صورت پذیرش رهبری و محوریت واشنگتن، حاضر است با بازیگرانی که در متن و فرامتن بحران خلق شده وجود دارند، وارد مذاکرات و بده بستان هایی شود.
گرچه برخی تصور می کنند ویلیام برنز فردی کارکشته و باتجربه در عرصه دیپلماسی و سیاست خارجی محسوب می شود اما مواضع اخیر وی نشان داد که اتفاقا قدرت تحلیل و شناخت ماهیت پنهان و حتی ابعاد آشکار تحولات جاری در منطقه غرب آسیا و نظام بین المللی را نداشته و در آینده نیز نخواهد داشت. برنز مانند جوبایدن، خود را نماد یک بازیگر خلاق و فعال در حوزه سیاست خارجی قلمداد می کند اما قرایت ساده انگارانه او در قبال بحران های خودساخته واشنگتن در عرصه جهانی به وضوح نشان می دهد که هنوز برخی پیش فرض های نادرست ذهنی و عملیاتی در ذهن رییس سازمان سیا سایه افکنده است. عقب نشینی مفتضحانه ناتو از افغانستان، شکست آمریکا در هدایت تحولات پسینی جنگ اوکراین و درنهایت، شکست مشترک کاخ سفید و کابینه رژیم صهیونیستی در جنگ غزه به وضوح نشان می دهد برنز و بایدن حتی در مواردی قدرت توصیف حداقلی تحولات جهانی را ندارند، چه رسد به مدیریت آنها! بحران سازی های واشنگتن در نقاط گوناگون دنیا ازجمله غرب آسیا تبدیل به پاشنه آشیل آمریکا شده و قطعا مدیریت این بحران های خودساخته ازعهده الاغ ها و فیل ها درکاخ سفید و کنگره خارج خواهد بود.شاید تنها تفاوت برنز با امثال سالیوان و بلینکن و بایدن مربوط به درک ملموس بحران توسط رییس کنونی سازمان سیا باشد. تحلیل محتوای یادداشت اخیر ویلیام برنز به وضوح اثبات می کند که او و همراهانش در نهادهای اطلاعاتی آمریکا سیگنال های سلبی و بازدارنده ای را در قبال آینده دریافت کرده اند.
پایان خبر دکتر نانو